సిత్తరాల దేవుడండి (జానపద గేయం)

సిత్తరాల దేవుడండి (జానపద గేయం)

-------------------------------------

రామానుగ్రహంతో – భావరాజు పద్మిని 23/1/17

ఈ మధ్యన భద్రాచలం వెళ్ళినప్పటి సంగతి. ‘సిత్తరాల దేవుడండి శ్రీరాముడు’ అన్న పల్లవి స్ఫురించింది. అవునా, ఎందుకు ? అని ఆలోచిస్తే... కోతులు, ఎలుగులు, ఉడుతలు... వీటిని వెంట బెట్టుకుని ఎవరైనా మహావీరుడైన రావణుడితో యుద్ధానికి వెళ్తారా ? ఒక పామరుడి దృష్టితో చూసి, దీనిమీద పాటరాయమన్న ఆజ్ఞ వచ్చింది. అసలే జానపద భాష... పాట రాయాలంటే, దానికో గతి, నడక, లెక్క ఉంటాయి. మధ్య మధ్య ప్రాసలు కలిస్తేనే పాటకు ఒక సొబగు ఒస్తుంది. మొత్తానికి రాములవారి దయతో ఇలా కుదిరిందండి. ఇవాళ చదివి ఆనందించండి, రేపు పాడి వినిపిస్తాను.

పల్లవి :

సిత్తరాల దేవుడండి సీరాముడు

పెజల/నా సిత్తమంత దోసెనండి ఈ రాముడు

చరణం 1 :

కుదురుగున్న రాయినేమో ఆడదాన్ని సేసెనంట

ఎంగిలి పల్లిత్తేనూ సంబరాన తిన్నడంట

పేద గుహుడి పడవనెక్కి పోయింది ఎందుకంట ?

ఎక్కువేమి తక్కువేమి లేదని సెప్పేందుకంట //సిత్తరాల//

చరణం 2 :

పక్షి మాటలాలకించి సీతజాడ దెలిసెనంట

ఎలుగులెంట బెట్టుకోని ఎదరకేగి నిలిచెనంట

కోతిమూక తోటిసేరి సంగరాన దూకెనంట

ఉడుత సాయమైన గాని వద్దనంక పొందెనంట //సిత్తరాల//

చరణం 3 :

జీవజంతులంటె ఇంత మక్కువేల సూపెనంట ?

తేరిపార సూడ నితనె ఎనక ఏమిసేసెనంట ?

జంతు జనమలెత్తుకుంట మడిసిగాను మారెనంట

గుట్టుగానె అన్నిట్లో నిండినట్టు సాటెనంట //సిత్తరాల//

శ్రీ రామ పాదుకార్పణమస్తు !

ప్రతిమను ప్రేమించితివా?

ప్రతిమను ప్రేమించితివా?

**********************

భావరాజు పద్మిని – 22/1/16

ప్రతిమను ప్రేమించితివా - ప్రీతి ఎటుల చెబుదువమ్మ?

చెప్పిన నవిపోదురుగా - ప్రాణమెటుల ఓపునమ్మ ?

ఉలకడమ్మ పలకడమ్మ - ఊరకనే నిలుచునమ్మ

కదలడమ్మ మెదలడమ్మ - కాంక్షలెటుల దీరునమ్మ?

భూజాతవుగా గోదా – భూమి వలెనె ఓర్పు నీకు

సహజముగా అబ్బెనేమో – సహనమె నీకెక్కువమ్మ

అమరికగా పూలుగోసి - అందమైన మాలలల్లి

స్వామికెటుల నుండునని - నీవుదాల్చి జూచితివే.

మాలలవే తానుదాల్చి - మురిసెగాని మాధవుడు

మక్కువెంత తనుదాచెనొ - పెదవివిప్పి జెప్పడమ్మ.

తండ్రి జూచి కేకలేసి – అపచారము వలదన్నను

వలచినాను హరిననుచును – చెప్పజాలవైతివమ్మ.

తల్లిలేని బిడ్డవమ్మ – తండ్రికేమి తెలియునమ్మ

చిలుకతోను జెప్పుకున్న – పక్షికేమి తెలియునమ్మ

అన్నిటను అమరిన హరి – మూగ మనసు తెలుసుకుని

చెంగటనే చేర్చకున్న – చెలువమెటుల ఓపునమ్మ?

మార్గశిరపు మాసమున - చెలులగూడి వ్రతముజేసి

కృష్ణుడినే భర్తగాను - కోరమని చెబితివమ్మ.

నమ్మికెంత నున్నగాని - నిబ్బరంగ నున్నగాని

బేలగుండె మాటుదాగు - బెంగనెటుల ఓర్తువమ్మ.

గుండెలోన నింపుకున్న - ప్రేమయంత జ్వాలయయ్యి

కణకణము కాల్చెనమ్మ- ఎంత పరితపించితివమ్మ?

నీ ఊపిరి సెగలు రేగి – దిగులు మబ్బు మనసు మూగి

హరిమదినేయదిచేరి – ప్రేమజడిని తడిపెనమ్మ.

ప్రణయమెంత చిత్రమమ్మ – విరహమెంత వింతయమ్మ

కలసినంత సుధలుజిలుకు – విడచినంత విషముతొలుకు

మోదమైన ఖేదమైన – సమముగాను జంటకొసగు

నొప్పినొసగు ప్రేమయే – దాని కౌషధమూయగుగదమ్మ.

హరినిగాక పరుని చూడ – నిరసించెను నీ కనులు

పెండ్లాడగ నితరులనే – ప్రతిఘటించె నీ మనసు

రంగనాధునే నాధునిగా – వలచిన నీ మది యెరిగి

పెండ్లాడగ కబురంపెను – హరియే నీకోసమమ్మ.

ప్రతిమను పెండ్లాడగాను – తరలి పోయినావు తల్లి

చిత్రముగా జూచుజనుల –మ్రొక్కిపోయినావు తల్లి

వైభవముగ రంగపతిని – కూడి రంగ నాయకివై

పెండ్లి తంతు ముగియగానె – పతిలోనే కలసితివి.

నిండు ప్రేమ మదినున్నను – రాయి కూడ కరుగునని

జీవుడైన దేవుడైన – దిగివచ్చి వలచునని

ప్రతిమలోన ప్రభుని జూచి – వలచీ వలపింపజేసి

భువికి చాటినావు తల్లి – ధన్యచరిత వైతివమ్మ.

(అమ్మ దయ ఉంటే అన్నీ ఉన్నట్లే. గోదామాత దయామృతపాతమిది.)

//ఆనందాశ్రువు//

//ఆనందాశ్రువు//

**************

భావరాజు పద్మిని - 27/12/16.

ఓ విధాతా !

వేకువ సూర్యుడి కాంతిని ఇచ్చి,

కాంతికి కరిగే మంచును ఇచ్చి, 

జాలువానలను జగతికి ఇచ్చి,

వానకు అవిరిసే హరివిల్లును ఇచ్చి, 

కన్నుల కట్టే వెన్నో సొబగుల.

పట్టు పానుపుల సుఖముల నిచ్చి, 

పలు తెరగుల వస్త్రములను ఇచ్చి,

ప్రేమ దారులను పులకల నిచ్చి, 

మేనికి మెత్తటి సుఖముల నిచ్చి,

తనువును తేల్చేవెన్నో హంగుల.

గాలికి పూవుల పరిమళ మద్ది,

మేనికి అత్తరు గంధములలది,

వంటల వాసన పీల్చగ చెలగి,

మట్టి వాసనకు మనసే పొంగి,

ఊపిరినింపే వెన్నో ఊహల.

మధుర గానమున మైమరపించి,

పక్షుల కువకువ సడులనుముంచి,

మమతల మాటల మానసమెగసి,

నాదము వినగా మోదము పొంగి,

వీనుల కొసగే వెన్నో విందుల.

కమ్మని రుచులకు కాంక్షలు రేగె,

మాటల తేటలు కోటలు దాటే,

పాటల తేనెల ఊటలు పారె,

భావములన్నీ భాషను అమరె,

రసనను నింపేవెన్నో రసముల.

ఎన్ని మాయలను ఇలను నింపినా,

దయతో ఎన్నో వరముల నిచ్చిన,

కన్నుల మూసి నిను మది నింపి,

భక్తిని పొంగే మానసమందున,

తాదాత్మ్య మొందిన మేను మరువగా,

తెలియకె కంటను కారెనొకశ్రువు.

ఆనందాంబుధి జాలుయశ్రువే,

అన్నిటికన్నను తియ్యగనున్నది.

అన్నిటి కన్నను మిన్నగనున్నది.

నీదు సృష్టిని, కల్గు సుఖములను,

ఇంద్రియ బలముకు దీటుగ నిలచి,

అశ్రువు తలదన్నుటయే చోద్యము,

అశ్రువు మించుటె కాదా రమ్యము?

ఏమి చిత్రమిది ? వింతయిదేమి?